Jak rozliczyć VAT od importu usług

• 2015-05-25
• Tomasz Krywan

• Print

Zasadą jest, że obowiązek naliczenia VAT ciąży na sprzedawcach (dostawcach towarów lub usługodawcach). Jednak wyjątkowo podatnikami z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług mogą być nabywcy (mówimy wtedy o „odwrotnym obciążeniu”). Jest tak m.in. w przypadku tzw. importu usług, czyli ich zakupu u zagranicznych kontrahentów.
Przyjrzyjmy się, jak prawidłowo obliczyć VAT należny oraz wykazać „importowane” usługi w ewidencjach i deklaracjach.

Import usług jest uregulowany w art. 17 ust. 1 pkt. 4‒8 ustawy o VAT (gdy dalej przywołujemy przepis bez wskazania nazwy aktu prawnego, chodzi o przepis tej ustawy.

Kiedy mamy do czynienia z importem usług

Do importu usług dochodzi, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1) tzw. miejsce świadczenia usługi znajduje się na terytorium Polski,

2) usługa jest świadczona odpłatnie,

3) usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce; przy usługach związanych z nieruchomościami dodatkowo usługodawcą nie może być podatnik zarejestrowany na VAT w Polsce,

4) nabywcą usługi jest podatnik posiadający w Polsce siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (bądź posiadająca w Polsce siedzibę osoba prawna niebędąca podatnikiem, która jest zarejestrowana lub obowiązana do rejestracji jako podatnik VAT UE).

Szczegółowo omawiamy je poniżej.

1. Polska miejscem świadczenia usługi

Obowiązek rozliczenia podatku przez nabywcę usług powstać może tylko, gdy te usługi podlegają VAT w Polsce. A tak jest, gdy są świadczone odpłatnie na terytorium Polski (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT), a więc miejsce ich świadczenia (ustalone na podstawie art. 28a‒28o ustawy o VAT oraz § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16.12.2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług, DzU poz. 1656) znajduje się na terytorium Polski. Innymi słowy chodzi o usługi, które są uznawane przez prawodawcę za świadczone w Polsce, bez względu na to, gdzie faktycznie wykonywane są czynności usługodawcy.

2. Odpłatność usługi

„Importowane” usługi muszą być świadczone odpłatnie. Do końca 2013 r. wynikało to z tego, że podstawą opodatkowania importu usług była kwota, którą usługobiorca był obowiązany zapłacić (art. 29 ust. 17 ustawy o VAT w starym brzmieniu). Gdy usługę świadczono nieodpłatnie, podstawa opodatkowania wynosiła zero, co wyłączało obowiązek rozliczenia VAT od importu usług (zob. interpretacja IS w Warszawie z 4.11.2011 r., IPPP3/443-1087/11-2/KC).

Obecnie jest podobnie. Podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest koszt ich świadczenia poniesiony przez podatnika (art. 29a ust. 5). Usługobiorca, będący zarazem podatnikiem z tytułu nieodpłatnego świadczenia „importowanych” usług, nie ponosi żadnego kosztu. A zatem nadal podstawa opodatkowania importu nieodpłatnych usług wynosi zero, co oznacza brak obowiązku rozliczenia VAT.

3. Usługodawca z siedzibą poza Polską

Z importem usług możemy mieć do czynienia tylko, jeżeli usługa była świadczona przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT).

Przez siedzibę działalności gospodarczej rozumie się miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa (art. 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15.03.2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, DzUrz UE L 77/1 z 23.03.2011 r. ze zm.).

Przez stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej rozumie się dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić świadczenie usług (art. 11 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przy usługach związanych z nieruchomościami (np. budowlanych czy przygotowywania i koordynowania prac budowlanych) dodatkowym warunkiem wystąpienia importu usług jest, aby usługodawca nie był zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT (art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o VAT).

Przykład Polski podatnik kupuje usługę budowlaną od firmy zagranicznej (nieposiadającej siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce). Zakup tej usługi dla polskiego podatnika: nie jest importem usług, jeżeli firma zagraniczna zarejestrowała się w Polsce jako podatnik VAT, jest importem usług, jeżeli firma zagraniczna nie zarejestrowała się w Polsce jako podatnik VAT.

W innych przypadkach fakt rejestracji zagranicznego usługodawcy jako podatnika VAT w Polsce jest bez znaczenia dla obowiązku opodatkowania importu usług przez polskiego usługobiorcę.

Przykład Polski podatnik kupił usługę doradczą od zagranicznej firmy, zarejestrowanej w Polsce jako podatnik VAT. Jeżeli firma ta nie ma siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to polski usługobiorca ma obowiązek rozliczenia VAT od import usług.

Uwaga, może się zdarzyć, że nawet gdy zagraniczny usługodawca ma w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, to i tak polski usługobiorca może być zobowiązany do rozliczenia VAT od importu usług. Dzieje się tak, jeżeli miejsce to nie uczestniczy w świadczeniu usługi (art. 17 ust. 1a ustawy o VAT).

Przykład Polski podatnik kupił usługi reklamowe od centrali francuskiej spółki, która posiada oddział w Polsce. Oddział ten nie brał jednak udziału w świadczeniu usług. Polski podatnik powinien rozliczyć VAT od importu usług.

4. Usługobiorca z siedzibą w Polsce

Import usług wystąpi, jeśli nabywcą jest:

1) podatnik VAT (a więc podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT), który posiada w Polsce siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia tej działalności albo

2) osoba prawna niebędąca podatnikiem, która posiada siedzibę w Polsce oraz jest zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania jako podatnik VAT UE.

Nie ma tu znaczenia, czy polski usługobiorca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny bądź jako podatnik VAT zwolniony, czy w ogóle nie jest na VAT zarejestrowany. A zatem do rozliczania VAT od importu usług zobowiązani mogą być również podatnicy (firmy), którzy nie rozliczają na co dzień tego podatku (np. korzystają ze zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców ze względu na obroty nieprzekraczające limitu 150 tys. zł lub świadczą wyłącznie usługi przedmiotowo zwolnione od VAT).

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy

Prawidłowe ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług jest bardzo ważne, bo decyduje o tym:

• kiedy import usług ująć w ewidencji VAT,
• w której deklaracji go wykazać,
• kiedy powstaje prawo do odliczenia VAT należnego od importu usług (będącego jednocześnie podatkiem naliczonym).

Obecnie nie ma przepisów określających szczególne zasady powstawania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług – najczęściej powstaje on na zasadach ogólnych, wynikających z art. 19a ust. 1 i 8 ustawy o VAT, czyli z chwilą:

• otrzymania przez zagranicznego usługodawcę całości lub części zapłaty – w zakresie, w jakim zapłata taka następuje przed wykonaniem usługi,
• wykonania usługi – w pozostałym zakresie.

Przykład Podatnikowi zepsuł się samochód podczas podróży służbowej w Niemczech. Zlecił jego naprawę niemieckiemu warsztatowi. Miejscem świadczenia tej usługi (na podstawie art. 28b ust. 1) jest Polska, a więc jej zakup jest importem usług. 31.03.2015 r. na poczet tej usługi podatnik wpłacił zaliczkę w wysokości 30% uzgodnionego wynagrodzenia. Usługa została wykonana (samochód naprawiony) 2.04.2015 r. Obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstał u podatnika: ● częściowo (w 30%) 31.03.2015 r. (w dniu otrzymania zaliczki przez niemiecki warsztat), ● częściowo (w 70%) 2.04.2015 r. (w dniu wykonania usługi).

Te ogólne zasady mają z reguły zastosowanie także do importu usług, dla których – gdy są świadczone przez krajowych podatników – przewidziano szczególny sposób ustalania obowiązku podatkowego. Te szczególne przepisy są w przypadku importu usług najczęściej wyłączone, w konsekwencji obowiązek podatkowy z tytułu importu usług w sposób szczególny powstaje bardzo rzadko.

Przykładem takiej wyjątkowej sytuacji jest import usług udzielania pożyczek, kiedy to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymywania przez zagranicznego pożyczkodawcę płatności (w szczególności odsetek) z tytułu świadczonej usługi pożyczki (na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e).

Skoro obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstaje z reguły z chwilą wykonania usługi, należy pamiętać o przepisach ustawy o VAT określających, kiedy niektóre usługi uznaje się za wykonane. I tak gdy:

• usługi są przyjmowane częściowo, uznaje się je za wykonane również, gdy zostaną wykonane w części, za którą to część określono zapłatę (art. 19a ust. 2),
• w związku ze świadczeniem usług ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się je za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia usług (art. 19a ust. 3 zdanie pierwsze),
• usługi świadczone są w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, i w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się je za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia usług (art. 19a ust. 3 zdanie drugie).

Przykład Wynagrodzenie należne zagranicznemu licencjodawcy z tytułu importu usługi licencji wypłacane jest na podstawie zawartej umowy, za kwartalne okresy rozliczeniowe, do 10. dnia miesiąca następnego po zakończeniu kwartału. Obowiązek podatkowy powstaje w ostatnim dniu każdego kwartału rozliczeniowego. Przykładowo, obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi licencji w I kwartale 2015 r. (od 1.01. do 31.03.2015 r.) powstał 31.03.2015 r.

Podstawa opodatkowania i stawka VAT

Także podstawa opodatkowania importu usług ustalana jest według ogólnych reguł, a więc najczęściej jest nią wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej (art. 29a ust. 1).

W podstawie tej uwzględnia się kwoty zagranicznego VAT, które zapłacił lub ma zapłacić usługodawca (podstawa opodatkowania obejmuje bowiem, m.in.: podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze; wyjątek dotyczy wyłącznie kwot polskiego VAT – art. 29a ust. 6 pkt 1).

Przykład Za usługę transportu towarów świadczoną przez słowacką firmę polski usługobiorca zapłacił 350 euro netto + 70 euro VAT (słowacki usługodawca błędnie naliczył ten podatek). Jako podstawę opodatkowania importu usług polski podatnik musi przyjąć kwotę 420 euro a nie 350 euro.

Podstawy opodatkowania z tytułu importu usług się nie ustala (art. 30c ust. 1), gdy wartość usługi:

• została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) lub
• na podstawie odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego to-waru.

De facto powoduje to, że w takich przypadkach nie dochodzi do importu usług.

Przykład Polska firma zakupiła od firmy niemieckiej usługę transportową, której wartość zwiększyła wartość celną importowanych (ze Szwajcarii do Polski) towarów. Podstawy opodatkowania importu usługi transportowej się nie ustala, więc u polskiego podatnika nie wystąpił import usługi.

Ponieważ wynagrodzenie za importowane usługi określane jest najczęściej w walutach obcych, w celu ustalenia podstawy opodatkowania konieczne jest ich przeliczanie na złote. O tym, jaki kurs należy zastosować, decyduje data powstania obowiązku podatkowego. W myśl bowiem art. 31a ust. 1 przeliczeń tych należy dokonywać po kursie:

1) średnim waluty obcej ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego lub

2) wymiany opublikowanym przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego (waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro).

Zdaniem organów podatkowych na kurs przeliczeniowy nie ma natomiast wpływu data wystawienia faktury przez zagranicznego usługodawcę. Do importu usług nie stosuje się bowiem art. 31a ust. 2, wiążącego niekiedy kurs przeliczeniowy z datą wystawienia faktury (zob. np. interpretację IS w Warszawie z 14.10.2014 r., IP PP3/443-697/14-2/SM; odmienny pogląd wyraził WSA w Poznaniu w wyroku z 19.03.2015 r., I SA/Po 1150/14 – patrz str. 9 – przyp.Red.).

Przykład 27.03.2015 r. została wykonana usługa, z tytułu której VAT rozlicza polski usługobiorca. Zagraniczny usługodawca udokumentował ją fakturą wystawioną 25.03.2015 r. na kwotę 600 euro. Zapłata nastąpiła na początku kwietnia, więc nie przyspieszyła momentu powstania obowiązku podatkowego. Powstał on 27.03.2015 r., zaś przeliczenie na złote kwoty 600 euro nastąpi po kursie: 4,0886 zł (kurs średni euro ogłoszony przez NBP na 26.03.2015 r., tj. na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego) lub 4,0763 zł (kurs wymiany EUR/PLN ogłoszony przez EBC na 26.03.2015 r.).

Import usług zawsze opodatkowany jest stawką VAT właściwą dla importowanej usługi w Polsce (a więc najczęściej stawką podstawową). Nie ma bowiem przepisów przewidujących odrębne stawki VAT dla importu usług.

Dokumentowanie

Przed 1.01.2013 r. import usług był przez podatników dokumentowany fakturami wewnętrznymi. W 2013 r. wystawianie faktur wewnętrznych stało się fakultatywne, natomiast od 1.01.2014 r. przepisy o fakturach wewnętrznych zostały zlikwidowane.

Obecnie w związku z importem usług podatnicy (usługobiorcy) nie muszą wystawiać żadnych dokumentów, tj. mogą wykazywać i rozliczać import usług bezpośrednio na podstawie faktur (lub innych dokumentów) wystawianych przez zagranicznych usługodawców. Nie ma jednak przeszkód, aby w celu udokumentowania importu usług nadal wystawiać dokumenty odpowiadające fakturom wewnętrznym (lub dowolne inne dokumenty wewnętrzne).

Ujęcie w ewidencji VAT

Czynni podatnicy VAT wykazują import usług w prowadzonej przez siebie pełnej ewidencji VAT (za okres rozliczeniowy powstania obowiązku podatkowego).

Podatnikom pozostawiono dużą swobodę co do sposobu prowadzenia tej ewidencji. Nie istnieje jeden obowiązujący sposób jej prowadzenia, w tym ujmowania importu usług. Może być on wykazywany na jeden z dwóch sposobów:

1) w specjalnie w tym celu utworzonym rejestrze importu usług bądź rejestrze czynności, dla których podatnikiem jest nabywca (jest to według mnie rozwiązanie poprawniejsze),

2) jednocześnie w rejestrze sprzedaży oraz – o ile podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT należnego z tytułu importu usług – w rejestrze zakupów.

Obowiązek wykazywania importu usług w ewidencji VAT nie dotyczy podatników innych niż czynni (wykonujących wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT lub przepisów wykonawczych ani podatników korzystających ze zwolnienia dla drobnych przedsiębiorców na podstawie art. 113 ust. 1 i 9). A zatem nie uwzględniają oni importu usług w prowadzonej ewidencji uproszczonej ani też nie muszą zakładać w tym celu specjalnej ewidencji.

Wykazywanie w deklaracjach VAT

Import usług wykazuje się w deklaracji VAT w poz.:

• 27 i 28 deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D składanych za okres powstania obowiązku podatkowego przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni,
• 12 i 13 deklaracji VAT-8 składanej za miesiąc powstania obowiązku podatkowego przez podatników innych niż podatnicy VAT czynni (bądź osoby prawne niebędące podatnikami), którzy zgłosili zamiar dokonywania WNT,
• 10 i 11 specjalnie w tym celu składanych deklaracji VAT-9M przez pozostałych podatników (bądź pozostałe osoby prawne niebędące podatnikami).

Wyłącznie we wskazanych pozycjach wykazywany jest:

1) import usług od podatników państw nienależących do UE,

2) import usług, których miejsce świadczenia znajduje się na terytorium Polski na podstawie innych przepisów niż art. 28b (dotyczy to m.in. usług związanych z nieruchomościami położonymi w Polsce, np. usług budowlanych wykonywanych w Polsce).

Natomiast import usług od podatników z innych niż Polska państw członkowskich UE, których miejsce świadczenia znajduje się na terytorium Polski na podstawie art. 28b, wykazywać należy dodatkowo w poz.:

• 29 i 30 deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D lub
• 14 i 15 deklaracji VAT-8, lub
• 12 i 13 deklaracji VAT-9M.

Przykład Czynny podatnik VAT kupił usługę prawniczą od zagranicznej kancelarii. Miejscem jej świadczenia jest – na podstawie art. 28b ust. 1 – Polska, więc podatnik obowiązany jest do rozliczenia importu usługi. Jeżeli zagraniczna kancelaria ma siedzibę: w innym niż Polska państwie UE – import usługi należy wykazać w poz. 27 i 28, jak i w poz. 29 i 30 deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D, w państwie spoza UE – import usługi należy wykazać tylko w poz. 27 i 28 deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D.

Uwaga! Obowiązek wykazywania importu usług ciąży na polskich podatnikach również, gdy importowane usługi są zwolnione od podatku. Podatek należny z tytułu importu nie jest co prawda naliczany, lecz mimo to podatnicy obowiązani są ująć importowane usługi w poz. 27 (ewent. również 29) deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D, w poz. 12 (ewent. również 24) deklaracji VAT-8 albo w poz. 10 (ewent. również 12) deklaracji VAT-9M.

Przykład Import usługi nauki języka angielskiego, świadczonej przez brytyjską szkołę językową, jest zwolniony od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy o VAT. Podatnik wykazuje go w poz. 27 i 29 deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D.

Deklaracje VAT, w których wykazywany jest import usług, składane są do 25. dnia miesiąca następnego po miesiącu (kwartale w przypadku VAT-7K/VAT-7D), w którym powstał obowiązek podatkowy. W tym samym terminie podlega wpłacie podatek należny z tytułu importu usług (nadwyżka podatku należnego nad naliczonym wynikająca z deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D).

Przykład U podatnika, korzystającego ze zwolnienia z VAT dla drobnych przedsiębiorców, obowiązek podatkowy z tytułu importu usług powstał 30.03.2015 r. Termin złożenia deklaracji VAT-9M z wykazanym importem usług oraz zapłaty VAT wynikającego z tej deklaracji upłynął 27.04. 2015 r. (bo 25 kwietnia to sobota).

Odliczanie podatku należnego

Kwota VAT należnego z tytułu importu usług jest jednocześnie kwotą VAT naliczonego (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a), która podlega odliczeniu na zasadach ogólnych, a więc w zakresie, w jakim importowane usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1). W celu odliczenia import usług wykazywany jest w poz. 39 i 40 (rzadziej) lub 41 i 42 (znacznie częściej) deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D.

Odliczenie może nastąpić w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usług (art. 86 ust. 10), jak również w deklaracji za dwa kolejne okresy rozliczeniowe (art. 86 ust. 11). Późniejsze odliczenie możliwe jest w drodze korekty deklaracji VAT-7/VAT-7K/VAT-7D za okres rozliczeniowy powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, o ile korekta taka nastąpi ciągu 5 lat, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do odliczenia (art. 86 ust. 13a).

Przykład Obowiązek podatkowy z tytułu importu usługi wykorzystanej wyłącznie do działalności opodatkowanej powstał u czynnego podatnika VAT w marcu 2015 r. Podatnik wypełnił w związku z tym poz. 27 i 28 deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. Ponadto może wykazać odliczenie VAT należnego – w poz. 39 i 40 bądź w poz. 41 i 42 deklaracji VAT-7 za marzec, kwiecień lub maj 2015 r. Późniejsze odliczenie wchodzi w grę jedynie przez korektę deklaracji VAT-7 za marzec 2015 r. Oczywiście odliczenie bieżące – w tej samej deklaracji, w której wykazany został VAT należny – jest z reguły najkorzystniejsze – VAT należny równa się naliczonemu, więc pozycje te wzajemnie się znoszą.

Rejestracja VAT UE

W związku z importem usług na usługobiorcy może ciążyć obowiązek rejestracji VAT UE (tj. złożenia lub aktualizacji zgłoszenia VAT-R z zaznaczonym kwadratem w poz. 59 lub 61 oraz wskazaną datą w poz. 62). Dotyczy to podatników, którzy łącznie spełniają dwa warunki:

• dotychczas nie byli zarejestrowani jako podatnicy VAT UE oraz
• importują (nabywają) z innego państwa członkowskiego UE usługi, których miejscem świadczenia jest Polska na podstawie art. 28b ustawy o VAT.

W innych przypadkach (tj. importu usług spoza UE oraz importu usług z UE, dla których Polska jest miejscem świadczenia na podstawie innych przepisów niż art. 28b) podatnicy nie mają obowiązku rejestracji VAT UE.

Rejestracja VAT UE jest, co do zasady, bezpłatna. Ewentualną opłatę skarbową (w wysokości 170 zł) wnosi się tylko w przypadku, jeżeli jednocześnie przedsiębiorca rejestruje się jako podatnik VAT (czynny bądź zwolniony) i zażyczy sobie potwierdzenia tego zarejestrowania.

Naruszenie obowiązku rejestracji VAT UE w związku z importem usług nie jest zagrożone żadną karą (nie grozi więc pociągnięcie do odpowiedzialności karnej skarbowej).

Mimo obowiązku rejestracji VAT UE import usług nie jest wykazywany w informacjach podsumowujących (art. 100 ust. 1).

Import usług a koszty uzyskania przychodów

Wydatki na nabycie importowanych usług są dla usługobiorców kosztami uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (na podstawie dokumentów wystawianych przez zagranicznych usługodawców). Ponadto kosztem uzyskania przychodu jest niekiedy VAT należny z tytułu importu usług:

• gdy nie podlega odliczeniu (na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret pierwsze updof lub art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a tiret pierwsze updop), np. gdy świadczy usługi podatnik korzystający ze zwolnienia z VAT dla drobnych przedsiębiorców,
• gdy nie stanowi kwoty podatku naliczonego (na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b tiret pierwsze updof lub art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret pierwsze updop), np. gdy importowano usługi naprawy samochodu osobowego – na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 86a ust. 2 pkt 3 kwotę VAT naliczonego z tytułu importu tej usługi stanowi tylko 50% kwoty VAT należnego.